پرستو

كربلا

كربلا معراج مردان خدا                    كربلا آيينه ي قالوا بلي

كربلا دشت سبك بالان عشق            كربلا پيونددلها با خدا

كربلا بر جام جانان زنجبيل               كربلا پرواز در بي انتها

كربلا ماء  معين تشنگان                  كربلا آيينه ي صبح لقا

محرم كه مي آيد دلم بهانه مي گيرد، بهانه مولاي غريبش، بهانه سرزميني كه عشق است و عاشقان به دنبالشند تا شايد كه نامي از آنها برده شود وخود را به آنجا برسانند، آري دلم بهانه كربلا وبهانه بين الحرمين مي گيرد، بهانه شش گوشه ميگيرد كه خود را در آغوش امامش بيندازد وزار زار گريه كند وبراي غريب ديگري دعا كند وبا اشك وآه فرجش را درخواست كند آخه ميگن كنار امام حسين(عليه السلام) وكنار شش گوشه زير قبه الحسين دعا برآورده مي شود چه دعايي بهتر از آمدن يار سفر كرده ما.

محرم كه مي آيد جهان سياه پوش مي شود، دلها غم ميگيري وچشمها گريان.

الهي اين عشق را هيچ وقت ازم نگير كه من با اين عشق زنده ام وزندگي مي كنم.